په تېرو دوو کلونو کې په ټول افغانستان کې د سوالګرو د راټولولو بهیر روان دی، چې تر دا مهاله يې د راټولونې شمير ۶۲۰۰۰ ته رسېدلی. چې ډيری شمير يې په کابل او لږه شمېر يې په نیمروز ولایت کې ثبت شوې ده. له ثبت شوو کسانو څخه يې ۲۷ زره او ۷۱۵ کسان مستحق سوالګر بلل شوي، ۳۱ زره او ۱۲۶ یې مسلکي سوالګر دي، او پاتې نور یې بې سرپرسته ماشومان او په نشه‌ يي توکو روږدي کسان دي. بې سرپرسته ماشومان د کار او ټولنیزو چارو وزارت اړوندو روزنتونونو ته معرفي شوي، تر څو د زده‌کړې او روزنې لپاره ورته زمینه برابره کړي.

د هېواد په کچه د دې لوی شمېر سوالګرو شتون د یوې جدي ټولنیزې ستونزې په توګه څرګندېږي، چې د عاجلو حل لارو غوښتنه کوي. د بېوزلۍ او د کار د نشتوالي له امله، ګڼ شمېر افغانان مجبور دي چې د خپلې کورنۍ د بقا لپاره ایران او نورو اروپايي هېوادونو ته وتښتي، خو له بده مرغه، هلته په نيمو لارو کې خپل ژوند له لاسه ورکوي. د دې ستونزې د دایمي حل لپاره اړینه ده چې سرپرست حکومت په بېړني ډول د کاري فرصتونو او دندې برابرولو لپاره اقدامات وکړي.

د مسلکي روزنې پروګرامونه او د کاري فرصتونو برابرول د سوالګرو د ځواکمنتیا لپاره اړین دي، ترڅو د ځان بسیاینې او د ژوند د ښه‌ والي لاره ورته برابره شي. دا ډول ګامونه نه یوازې د سوالګرو د ستونزې د حل لپاره، بلکې د ټولنیز ثبات د ټینګښت لپاره هم مهم دي. د څو اړخیزې بې وزلۍ نړیوال شاخص راپور هم د دې بحران جدي وضعیت روښانه کړی، چې له مخې یې په افغانستان کې ۷۰ سلنه ماشومان او ۶۴.۹ سلنه ټول نفوس په بې وزلۍ کې ژوند کوي. له ۲۰۱۵ څخه تر ۲۰۲۳ پورې ۵.۳ میلیونه نور وګړي هم د بې وزلۍ حالت ته لوېدلي دي، چې د زده کړو او خوارځواکۍ ستونزې یې مهم عوامل ګڼل کېږي. د دې ستونزې د حل لپاره، د کاري فرصتونو ایجاد او ټولنیزو خدمتونو ته د لاسرسي پراختیا اړینه ده، ترڅو د افغانانو لپاره د باعزته ژوند زمینه برابره شي او د بحران د بیا تکرار مخنیوی وشي.